Aktualnie metoda jaką dokonywany jest pomiar lokalu mieszkalnego jest kwestią niezwykle istotną. Jako że oszacowana powierzchnia ma wpływ na kwotę jaką trzeba będzie za mieszkanie zapłacić. Od ustalonej wielkości mieszkania zależy także wysokość opłat eksploatacyjnych. Co ważne powierzchnia użytkowa jest także podstawą obliczania wysokości podatku od nieruchomości.

Polskie Normy, w których mowa jest o sposobie wyliczania powierzchni użytkowej:

• • PN-70/B-2365 Powierzchnie budynków. Podział, obliczenia i zasady pomiaru.
• • PN-ISO 9836 :1997 Właściwości użytkowe w budownictwie. Określanie i obliczanie wskaźników powierzchniowych i kubaturowych.

Obie te normy mogą być stosowane równocześnie, ponieważ wprowadzenie nowszej normy nie poskutkowało wycofaniem normy starszej. A więc w zależności od tego, która norma zostanie zastosowana różny będzie metraż tego samego mieszkania. Różnica może wynosić nawet kilka metrów kwadratowych. Oczywiście dla kupującego korzystniejsze jest skorzystanie z nowszej normy, dla sprzedającego ze starszej.

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra transportu, budownictwa i gospodarki morskiej w dniu 29 kwietnia 2012 r. zaczęła obowiązywać ustawa o ochronie praw nabywcy lokalu mieszkalnego lub domu jednorodzinnego. Znajdziemy w niej m.in. informacje o tym z czego powinna składać się umowa deweloperska. Jedną z nich jest wskazanie sposobu pomiaru powierzchni. Wprowadzono wymóg, aby dla nowo wybudowanych lokali stosować Polską Normę PN-ISO 9836:1997 (najważniejsze: pomiar odbywa się w świetle ścian wykończonych) a także ujednolicono regułę przyjmowania obliczeń co do powierzchni lokali ze skośnym sufitem.

Wciąż jednak można spotkać się z sytuacjami, w których stosowana jest norma starsza, gdyż wiele mieszkań wybudowano przed 2012r. Oznacza to, że mieszkania dostępne w sprzedaży na tzw. rynku wtórnym mają powierzchnię wyższą w stosunku do normy nowszej. Skutkiem tego często podana jest powierzchnia użytkowa lokalu większa niż ta w rzeczywistości.