W ramach przygotowania placu budowy do dynamicznego procesu budowania podstawową czynnością jest dokonanie geodezyjnego wytyczenia obiektów w terenie. Zarezerwowane jest to obowiązującymi przepisami prawa dla osób posiadających uprawnienia zawodowe w dziedzinie geodezji i kartografii oraz podlega obowiązkowemu wpisowi do dziennika budowy przez wykonawcę pomiarów. Techniczne zasady powyższych czynności określa Instrukcja Techniczna G-3 „Geodezyjna obsługa inwestycji” wydana przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii Zarządzeniem Nr 5 Prezesa GUGiK z dnia 11 kwietnia 1980 r. Celem geodezyjnego wytyczenia obiektów budowlanych jest takie ich usytuowanie w terenie, aby było ono zgodne z projektem, a przewidziane w nim usytuowanie względem sąsiednich obiektów istniejących i wznoszonych oraz względem granic działek zostało zachowane. Zasadą jest, że wytyczenie powinno się opierać na szczegółowej osnowie realizacyjnej lub istniejącej osnowie pomiarowej. Wyjątkowo przewidziane jest, że jeżeli plan realizacyjny opracowany został na szkicu sytuacyjnym – wówczas dane liczbowe do wytyczenia obiektu mogą być wyznaczone w stosunku do trwałych szczegółów sytuacyjnych I grupy dokładnościowej, uwidocznionych na mapie zasadniczej lub szkicu sytuacyjnym (istniejące budowle, trwałe granice, itp.). Geodezyjnie wytyczane są w terenie takie elementy projektowanych obiektów, które decydują o zachowaniu ich warunków geometrycznych i wymiarów projektowych.